تلنگرهای نورانی

اگر می‌گویند خداوند همواره کنار من ایستاده است و حتماً صدای من را می‌شنود و دلسوزترین است، پس چرا حضورش را درک نمی‌کنم؟! چرا مشکلم حل نمی‌شود؟! چرا کمکم نمی‌کند؟ مگر من چه کرده‌ام که باید چنین مجازاتی را ببینم؟! چرا هیچ نجاتی از او برایم نیست؟ چرا مشکلم حل نمی شود؟ چرااااا کمکم نمی‌کند؟!

 جواب چنین است: اکثر ما انسان‌ها می‌خواهیم که نتیجه آن شود که ما انتظار داریم؛ ولی حکمت در این نیست.

ما با نگاه زمینی امور را می‌بینیم؛ حال آن‌که حقیقت از دیده‌ها پنهان است .

ما آمده‌ایم که رشد کنیم و بسیار بسیار یاد بگیریم؛ در تمام تلخی‌ها، و از سیاهی‌ها.

می‌توان قلندر شد، آن‌گاه درست نگاه کردن را آموخت.

او کنار من ایستاده است، نه برای برآورده کردن آرزوی صاحب خانه شدن، تصویب وام، قبولی دانشگاه، شغل بهتر، همسر وفادار، و … ؛ بلکه برای آموختن به من، و دادن نگاه درست به من.

گلاره سادات اخوی