تلنگرهای نورانی

در تجربه خود متوجه شدم که هیچ یک از ما واقعا یتیم نیستیم. همه ما خانواده دیگری هم داریم. افرادی که مراقب ما هستند ولی موقتا آن ها را فراموش کرده ایم. کسانی که اگر به سویشان برویم منتظرند ما را یاری دهند تا بتوانیم حتی زندگی مان در این دنیا را بهتر هدایت کنیم. همه ما عزیز و محبوب هستیم. هریک از ما زیرنظر و توجه آفریننده ای هستیم که آن قدر ما را دوست دارد که از محدوده درک ما خارج است.

بخشی از تجربه نزدیک به مرگ دکتر ابن الکساندر

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *